Ozon to wysokoenergetyczna odmiana tlenu, która została odkryta w XIX wieku. Natlenia krew oraz stymuluje jej krążenie, co wpływa na dalszą poprawę samopoczucia u osób z osłabionym systemem odpornościowym. Ozon jest środkiem bardzo skutecznym. Jego działanie przynosi szybkie efekty oraz nie pociąga za sobą skutków ubocznych. Jak wykazały badania, ozon ze względu na swoje właściwości może być wykorzystywany do walki z drobnoustrojami i bakteriami, kiedy zawiodą inne środki medycyny tradycyjnej.
Ozonoterapia jest metodą leczenia, w której wykorzystuje się właściwości ozonu – trzycząsteczkowej formy tlenu O3. Ozon w przyrodzie znajduje się w dużych ilościach w górnych warstwach naszej atmosfery chroniąc nasze środowisko przed szkodliwym działaniem promieniowania kosmicznego. Jest więc bardzo przyjazny człowiekowi.
Zastosowanie ozonu w medycynie rozpoczęło się już w czasie Drugiej Wojny Światowej, kiedy lekarze zwrócili uwagę na jego wybitne właściwości bakteriobójcze. Ozon wtedy stosowano jedynie zewnętrznie w postaci gazu i wody nasyconej ozonem, którymi leczono rany. Trudno nawet policzyć ile ludzkich istnień, udało się uratować nawet przy takich ograniczonych możliwościach zastosowania ozonu.
Prawdziwa era rozwoju zastosowania ozonu w medycynie nastąpiła dopiero wtedy, kiedy udało się otrzymać go po dostępnej cenie w warunkach szpitalnych, a później i w gabinetach. Najpierw lekarze zwrócili uwagę na już uznane bakterio- grzybo- i wirusobójcze właściwości ozonu. Właśnie dzięki temu ozon zaczęto stosować do sterylizacji urządzeń medycznych i oczyszczania wody pitnej, jako środka, który podobnie jak tlen nie ma działań ubocznych na organizm człowieka.
Stało się jasne, że zgodnie z właściwościami bakteriobójczymi ozonu, ozon zaczęto stosować do leczenia ran. Zdziwienie wśród lekarzy przy tym wywołało kilkakrotne przyspieszenie gojenia ran. Przy próbie zastosowania ozonu do leczenia większości ran, które wcześniej określano jako niegojące się, osiągnięto ich szybkie gojenie bez powstania blizny niezależnie od wieku pacjenta. Próby likwidacji blizn jako tkanki, która powstaje w warunkach złego dotlenienia, też odniosły wyraźny sukces. Udało się w 100% zapobiec powstaniu blizn pooperacyjnych, po wypadkach. Blizny świeże i rozstępy udaje się wyraźnie zmniejszyć i osiągnąć dobry efekt kosmetyczny. Gorzej się poddają się temu blizny zadawnione i chemiczne (na przykład po oparzeniu benzyną).
Lekarze w Stanach Zjednoczonych, w Europie Zachodniej i Rosji, gdzie ozonoterapia jest już powszechnie stosowana, jednogłośnie uznają że na dzień dzisiejszy medycyna nie zna sposobu bardziej skutecznego w przypadkach gojenia ran (również i ran wewnętrznych – defektów tkanki od zewnątrz niewidocznych: wrzody, defekty wątroby, defekty pourazowe).
Zastosowanie ozonu przy cukrzycy doprowadziło do zaskakujących wyników. Udało się osiągnąć nie tylko wyraźne obniżenie poziomu cukru u pacjentów (odpowiednio i zmniejszenia dawek insuliny), ale i zapobieganie powstania różnych komplikacji, które zawsze towarzyszą cukrzycy. Przy powstaniu zmian cukrzycowych szkodzi nie tyle cukier, co produkty jego niewłaściwej przemiany. Nie mniejsze znaczenie ma zagęszczenie krwi przez nadmiar cukru, typowy dla cukrzycy zanik naczyń i niedotlenienie wszystkich tkanek (z następnym ich zanikiem). Ozonoterapeuci często stwierdzają przypadki wyleczenia pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą. Takie przypadki potrzebują jeszcze dokładnego badania do wyciągnięcia ostatecznych wniosków. Można przypuszczać, że wyleczeni pacjenci (o czym mówi unormowanie poziomu cukru we krwi w ciągu roku przy odstawieniu środków przeciwcukrzycowych przez diabetologa), mieli jeszcze żywe komórki trzustki, produkujące własną insulinę ale ich aktywność była obniżona wskutek zapalenia, traumy, czy z innego powodu. Dalsze dokładne badania skutków stosowania ozonoterapii wykazały zdolność uwalniania hemoglobiny od blokujących substancji (tlenek węgla), przyspieszania odnowy krwi (efekt odmładzania krwi).
Rewelacyjne właściwości regeneracyjne ozonu (odbudowa tkanek) spowodowały jego szerokie zastosowanie przy leczeniu miażdżycy i zaniku naczyń, z innych powodów (cukrzyca, palenie tytoniu, intoksykacji). Jak okazało się powstają nie tylko naczynia włosowate, ale rozwijają się także obwodnice (zanikłe z różnych powodów peryferyjne żyły udrażniają się i stają się z powrotem widoczne). Ten efekt jest spowodowany wzajemną zależnością dotleniającej właściwości krwi i rozwoju siatki naczyniowej.
Od czego zależy starzenie człowieka i czy można na ten proces podziałać jakimś widocznym sposobem? Już wiemy dokładnie, że proces starzenia w pewnym stopniu zależy od czynnika dziedziczenia, “zaśmiecenia” komórek i innych mniej znaczących powodów. Ale żaden fachowiec nie będzie zaprzeczał, że starzenie krwi, zanik naczyń i powstające przy tym niedotlenienie tkanek często odgrywają główną role w starzeniu organizmu. Na niektóre przyczyny starzenia podziałać nie możemy. Ale odmłodzenie krwi i powstanie naczyń powodują wyraźny wzrost dotlenienia tkanek, przyspieszenie przemiany materii i wypłukiwanie „śmieci” z komórek (tkanek). Wszystko to doprowadza do odbudowy (regeneracji) tkanek, co jest niczym innym jak procesem odmłodzenia. Już śmiało można mówić nie tylko o efektach kosmetycznych, ale i o aktywnej zdrowej długowieczności stosujących ozon nie tylko jako terapii ale i profilaktycznie.
Nie da się pominąć pozytywnego działania ozonu na układ nerwowy. Wszyscy wiedzą, ze komórka nerwowa jest najbardziej wrażliwa na niedotlenienie. Komórka mózgu może przetrwać bez tlenu tylko 5 minut. Z tego powstaje bardzo „wdzięczna” reakcja nerwowej komórki na dotleniające działanie ozonu. Dlatego ozon stosuje się tak przy zmianach funkcjonalnych układu nerwowego (nerwica, problemy ze snem), jak i przy zmianach organicznych (udary mózgu, paraliże). Pozytywne działanie ozonu na włókna peryferyjne powodują jego zastosowanie przy zaniku wzroku, słuchu i rozpowszechnioną praktykę ozonoterapii nawet przy stwardnieniu rozsianym (wskutek odbudowy mieliny i cofnięcia zmian po atakach). Nowocześni neurolodzy nie będą leczyć żadnych schorzeń neurologicznych bez ozonoterapii. To same dotyczy chirurgów. Jaki postępowo nastawiony chirurg zrezygnuje ze skutków przygotowania pacjenta do operacji, tym bardziej z szybkiego gojenia i rehabilitacji pacjenta po operacji? Szczególnie że przeciwzapalne, przeciwbliznowe i bakteriobójcze właściwości ozonu zapobiegają powstaniu najczęściej spotykanych komplikacji pooperacyjnych: zapalenia, infekcji i powstaniu blizn.
Uznane jest wyraźne działanie ozonu na układ immunologiczny: regulacja odpowiedzi immunologicznej (przy alergii) i wzmocnienie odporności (przy częstych przeziębieniach i zapaleniach).
Ale musimy pamiętać – niezbędnym warunkiem skutecznej ozonoterapii jest zastosowanie nowoczesnych medycznych urządzeń przy kontroli zabiegów przez wykwalifikowanego i doświadczonego lekarza.